Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη
Επειδή σ’ έχω ακούσει επανειλημμένα να τραγουδάς τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη σε ζωντανές εμφανίσεις, συχνά με τη λαϊκή ορχήστρα που φέρει το όνομά του κι επειδή όλοι έχουμε τις ιδιαίτερες αγάπες μας, δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να σε ρωτήσω γι’ αυτόν το μεγάλο Έλληνα… Άκουγες από μικρός τα τραγούδια του;
Βέβαια, από τότε είχα στ’ αυτιά μου όλα αυτά τα τραγούδια, τα γνωστά, τα λαϊκά με τον Μπιθικώτση, με τον Καζαντζίδη και με όλους τους άλλους, τη Γιώτα Λύδια, τη Μαίρη Λίντα στις καταπληκτικές εκτελέσεις με τον Χιώτη. Ο Θεοδωράκης είναι κι αυτός μία από τις κολώνες του ελληνικού πολιτισμού. Όπως είναι ο Τσιτσάνης, ο Βαμβακάρης, ο Παπαϊωάννου, ο Χατζηχρήστος, ο Μητσάκης , ο Καλδάρας, ο Ζαμπέτας, ο Χιώτης που είναι μια πολύ σπουδαία προσωπικότητα και ο Χατζιδάκις βέβαια…
Κάπως έτσι απάντησε ο Γεράσιμος Ανδρεάτος σε μια ερώτηση που του έκανα στο πλαίσιο μιας μεγάλης, βιογραφικής συνέντευξης που μου παραχώρησε, τον Οκτώβρη του 2008.
Έτσι, δεκαέξι χρόνια μετά και λίγους μήνες πριν στη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος παρουσίασε τη δική του ερμηνευτική άποψη σε μια σειρά από μεγάλες επιτυχίες και λιγότερο γνωστά τραγούδια του Μίκη, που ηχογραφήθηκαν με την Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» και κυκλοφόρησαν σε ένα διπλό cd με τίτλο «Μέσα στη ζωή που βρέθηκα». Στο δεύτερο cd φιλοξενούνται οι οργανικές εκδοχές τεσσάρων από τα τραγούδια του πρώτου cd.
Τα τραγούδια του album
CD1: Μέσα στη ζωή που βρέθηκα
1) Είχα φυτέψει μια καρδιά (στίχοι: Νίκος Γκάτσος)
2) Κάποιο πρωινό στον Πειραιά (Χρήστος Κολοκοτρώνης)
3) Ταξίμι μπουζούκι – Μανώλης Καραντίνης
4) Το φεγγάρι (Μίκης Θεοδωράκης)
5) Βρέχει στη φτωχογειτονιά (Τάσος Λειβαδίτης)
6) Δραπετσώνα (Τάσος Λειβαδίτης)
7) Το ψωμί είναι στο τραπέζι (Ιάκωβος Καμπανέλλης)
8) Στο έρημο λιμάνι (Χρήστος Κολοκοτρώνης) β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού
9) Σε ποιο βουνό (Χρήστος Κολοκοτρώνης)
10) Έχει η νύχτα θάνατο (Δημήτρης Χριστοδούλου)
11) Παράπονο (Δημήτρης Χριστοοδούλου) β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού
12) Της ξενιτιάς (Ερρίκος Θαλασσινός)
13) Βραδιάζει (Δημήτρης Χριστοδούλου)
Στα τραγούδια 1,5,12 συμμετείχε η Νεανική Χορωδία Λεοντείου Σχολής Νέας Σμύρνης υπό τη διεύθυνση της Κατερίνας Βασιλικού.
CD2: Ρίζες (Ορχηστρικό)
1) Το ψωμί είναι στο τραπέζι
2) Στο έρημο λιμάνι
3) Έχει η νύχτα θάνατο
4) Βραδιάζει
Τις ενορχηστρώσεις επιμελήθηκαν ο Θεόδωρος Κουέλης (CD1: 8,10,13 & CD2: 2,3,4) και η Ευαγγελία Μαυρίδου (CD1: 1,2,7,9,11 & CD2: 2,3,4).
Έπαιξαν οι μουσικοί της Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης»: Μανώλης Καραντίνης (μπουζούκι), Λευτέρης Γρίβας (ακορντεόν), Ξενοφών Συμβουλίδης (όμποε, αγγλικό κόρνο, μπαγλαμάς), Αρτέμης Σαμαράς (βιόλα), Ευαγγελία Μαυρίδου (πιάνο), Νίκος Γκιόλιας (κιθάρα), Θεόδωρος Κουέλης (κοντραμπάσο), Στέφανος Θεοδωράκης – Παπαγγελίδης (κρουστά), Νίκος Σκομόπουλος (τύμπανα). Διευθύντρια της ορχήστρας είναι η Μαργαρίτα Θεοδωράκη.
Οι ηχογραφήσεις, οι μίξεις και το mastering έγιναν από τον Θεόδωρο Κουέλη και τον Γιώργο Αλειφέρη στο Music Art Lab Studio, η φωτογραφία είναι του Διονύση Κούτση, η επιμέλεια του εξωφύλλου της Γιώτας Σιάπκα και ο δίσκος κυκλοφορεί από τη Reload Music.
Η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του δίσκου γεννήθηκε μετά από μια πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη, από την πρώτη εποχή λειτουργίας της Ορχήστρας του, βασικός συνεργάτης της οποίας υπήρξε ο Γεράσιμος Ανδρεάτος. Ίσως κάποιοι να θυμούνται πως, τραγουδώντας το «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», ο Ανδρεάτος ήταν ο τραγουδιστής που διηύθυνε καθιστός και συγκινημένος ο Μίκης Θεοδωράκης στο τέλος της μεγάλης συναυλίας, που πραγματοποιήθηκε στις 19 Ιουνίου 2017 στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Παναγή Μπαρμπάτη, με τίτλο «Όλη η Ελλάδα για τον Μίκη – 1.000 Φωνές». Κάνω ειδική αναφορά σε αυτή την παράσταση, αφού, αν δεν μου διαφεύγει κάτι, αυτή ήταν η τελευταία φορά που ο Μίκης διηύθυνε επί σκηνής…
Ο δίσκος περιλαμβάνει μια επιλογή από μεγάλες επιτυχίες, αλλά και λιγότερο προβεβλημένα, λαϊκά τραγούδια του Μίκη, όπως το θαυμάσιο ζεϊμπέκικο «Έχει η νύχτα θάνατο» σε στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου, που τραγούδησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης (χωρίς να εμφανίζεται), στην ταινία του Ροβήρου Μανθούλη «Ψηλά τα χέρια Χίτλερ» το 1962. Το τραγούδι δεν ηχογραφήθηκε τότε για τη δισκογραφία, αλλά, με αυτή την πρόχειρη ηχογράφηση της ταινίας κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη δισκογραφία το 1988 στον τέταρτο από τους δέκα δίσκους βινυλίου της κασετίνας «Θεοδωράκης» και χρόνια αργότερα σε συλλογές τραγουδιών του Θεοδωράκη. Ουσιαστικά λοιπόν, η εκτέλεση του Ανδρεάτου αποτελεί την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού, που πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά για τη δισκογραφία.
Αν και τα τελευταία χρόνια ακούγονται όλο και περισσότερο, κυρίως σε συναυλίες ή μουσικές σκηνές κλπ, θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό, πως ηχογραφήθηκαν από ένα λαϊκό ερμηνευτή τραγούδια όπως το «Κάποιο πρωινό στον Πειραιά», το «Έρημο λιμάνι», το «Σε ποιο βουνό», το «Βραδιάζει» και βεβαίως το «Έχει η νύχτα θάνατο» στο οποίο αναφέρθηκα.
Χωρίς βεβαίως να απορρίπτω την επιλογή των χιλιοακουσμένων, μεγάλων επιτυχιών και εκφράζοντας μια προσωπική προτίμηση, αν επέλεγα εγώ τα τραγούδια, ίσως να έβαζα κι άλλα από τα «δεύτερα», όπως είναι, για παράδειγμα, το «Ο ουρανός είναι κλειστός», το «Είν’ ο καημός μου ένα πουλί», το «Πουλί κυνηγημένο», το «Ο ίσκιος έπεσε βαρύς», τον «Μετανάστη» από την «Πολιτεία», το «Μες στην ταβέρνα» και το «Μ’ένα καράβι όνειρα» από την «Ανατολή», το «Στράτα τη στράτα» που, απ’ ότι ξέρω, είναι ένα από τα αγαπημένα του Ανδρεάτου και τον έχω ακούσει να το τραγουδά εξαιρετικά σε συναυλίες κι άλλα πολλά… Η λίστα δεν έχει τελειωμό… Είναι όμως γεγονός, πως το να κάνεις ένα δίσκο μόνο με «άγνωστα», είναι παρακινδυνευμένο, όσον αφορά την αποδοχή του.
Διόλου τυχαία, διάλεξα να ακούσουμε αυτά τα τραγούδια σήμερα, παραμονή της ημέρας που συμπληρώνονται τρία χρόνια από την «αναχώρηση» του Μίκη Θεοδωράκη για τη «Γειτονιά των αγγέλων»…